Mój rocznik. Był od początku najlepszym moim kolegą w szkole podstawowej w Warszawie przy ulicy Filtrowej (1946-1953). Wychowywany był jedynie przez mamę, lwowską nauczycielkę, ojciec zamordowany był prawdopodobnie w Katyniu. Wtedy nie mówiło się o tym. Mieszkał w bardzo małym pokoiku, w drewnianym domku fińskim przy ulicy Wawelskiej. Był wszechstronnie zdolny, przez cały okres nauki był najlepszym uczniem w klasie.
Mam dużą satysfakcję, że nasza ukochana wychowawczyni profesor Łazarkiewicz, która z pasją organizowała przedstawienia teatralne i taneczne, wybrała Wojtka i mnie do pierwszych par tańczących poloneza w finałowym występie. Wojtek wychodził z lewej strony estrady w parze z Zosią Wojtczak, ja z prawej strony z Danusią Szpakowską. Pod koniec roku szkolnego byliśmy obaj wytypowani do szkoły baletowej w Warszawie. Kiedy w maju 1952 roku złamałem na rowerze bardzo poważnie rękę i groziła mi jej amputacja, to właśnie Wojtek był pierwszym, który odwiedził mnie w szpitalu na Solcu.
Wojtek ukończył z wyróżnieniem szkołę baletową w 1956 roku i od razu stał się solistą baletu Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie tańczył m. in. partie: Zygfryda w Jeziorze łabędzim Czajkowskiego, Fauna w Południu Fauna Debussy’ego. W okresie 1961-1963 odbył staz w Szkole Choreograficznej im. Łaganowej w Leningradzie.
Od 1966 roku występuje w najsłynniejszych zespołach zagranicznych pod pseudonimwm Woytek Lowsky: solista baletu XX wieku Bejarta, Les Ballets de Marseille, Boston Balet, American Ballet Theatre, London Festival Ballet. Umiera w 1995 roku w wieku 56 lat.